ورس 1 
تنم لمسه بالم بسته سر سپردم دسته باد / سرم سرده جاپام لقه بس که بردم سمته چاه 
ورق هستش قلم تش چشم بسه کودن نقشه هات / جرمم رپه گفتن خفه با بسته قرص رف لحظه هام 
به سمت بت کرد دست دراز / به نقش2 زد برچسب آس / برقص صب مغز دست ماست 
تو دستت تفنگ تو دست من یه صلاحه که بر میگردونم فرهنگو باش 
میرقصه به سازا باشه دنیا بکامش / انگار کردن اینا فکرارو قابش 
همش تکرارو تکرارو تکرارو تکرار / یا فکر شیکمه یا تخت خوابش 
میگن داریم امنیت آرامش هه زندگی نمیکنی دادن زنده موندنو یادت که 


کروس 
ما میزنیم حتی اگ دنیا نرقصه به سازمون / ما میبریم حتی اگ جفت نشه تاسمون 
ما میپریم حتی اگ باز نشه بالمون / آخرش مث ستاره میچسبیم ته آسمون 

حتی نذارن بگن پی سرابم بازم میرم من / میرم من / میرم من 


ورس2 

ساعته میشکنه من میرم به سمتش / نابوده میگم بش بغضمه بی رحمه 
داره خفم میکنه ، بزار بم بخنده انگار که زرنگه / داره نفس میبره ، اشکالش حسمه جامعه 2 رنگه ، مقلطست بی خوده 
قصه ام تلخه مث ودکای روس / چشام خطه صبهای زود / 3کام حبسه نوستالژی بود / چه سادست حرص خب عادی بود 
میرسه بگه که میافته به یادم / وقتی که عامه سوارن برنده پیادست 
میرسه بکشه روزاشو رو کاغذ /اما فیلم نمیشه پس دنیامون چ سادست 
یه سوال مرگ راهه چارست؟ / یا اشک باشه پا برگ یا درد باشه با غم/ یا صد باشه راهم / یا رپ باشه ناهن-جار توی جامعه ام 
دست بردار بشین پایه کار من / نمیبینی منو ولی شعرام میره تو حافظت / من قاتلم قلم بوده راهه حل / هدف بوده کامل؟ نه